Verhaalpunt 3: Zout als erfenis by Ivnlandelijk

Dit is fragment 3 van de 6. ... "Na een week, toen hij opnieuw happend naar adem ontwaakte vol zoute tranen, zweet en een brandende mond, meldde Hilko zich af op de visafslag..." Nog een toelichting over deze plek: Het gebied waar we doorheen trekken is in het verleden veel en vaak onderhevig geweest aan stormvloeden en dijkdoorbraken. Om het water te keren wierp men hier vanaf ongeveer het jaar 1100 dijken op, maar de eeuwen daarna bleven niet gespaard door de vloed. De bedijkingen werden steeds professioneler, bijvoorbeeld door het instellen van waterschappen (toen nog "zijlvesten") in de 14e eeuw. Onder andere naar aanleiding van de watersnoodramp in 1953 werd de Lauwerszee definitief gedicht. Over de slachtoffers van de stormvloeden is in geuren en kleuren verteld. Over de stank van het rottende en stervende vee, wat op stapels in kerken werd geborgen. Over gezinnen die miraculeus hebben overleefd door te dobberen op een bultje hooi.