Drie generaties bos by Ivn2113

Kijk hier eens goed om je heen. Stel dat je een vogel, ree of een konijn bent, waar zou je eten kunnen vinden en je goed kunnen verstoppen? In het bos iets verderop rechts? Iets verderop aan de linkerkant? Of liever in het bos achter je? Op deze plek zie je drie generaties bos. Voor je uit aan de rechterkant zie je een eentonig bos met bijna alleen maar douglassparren en weinig ondergroei. Dieren vinden er moeilijk een schuilplaats en er is weinig te eten. Aan de linkerkant is al wat meer variatie. Je ziet hier ook wat loofbomen. Achter je zie je een bos waar de bomen 80 tot 100 jaar oud zijn. Dit is een bos dat dieren prettig vinden. Er zijn bijvoorbeeld dikke stammen waar de specht een mooi nest in kloppen kan. De bomen hebben stevige takken voor de buizerd om een nest stevig op vast te maken. En in de ondergroei vinden dieren als reeën en konijnen voedsel en een plek om te schuilen. Eén soort bos is eentonig. Daarom zorgt Natuurmonumenten voor variatie. Mooie overgangen van jong naar heel oud bos bijvoorbeeld. Of heel dicht bos, afgewisseld met open plekken. Soms maakt Natuurmonumenten bewust een open plek, waar op een natuurlijke manier heel verschillende bomen een plekje vinden, zoals grove dennen, eikenbomen, lijsterbessen, douglassparren, larixen en berken.