Worpscape, Robin Bleeker by Ivn313

Van de grond De moede aarde draait getrouw haar dagen. Wij weten ons nog in haar schoot beschut, maar zij zal ons geen eeuwigheid meer dragen; we hebben haar volkomen uitgeput. Hoe lang nog tolereert zij onze toeren? Met roofbouw en met generaties lang grootschalig biologisch oorlogvoeren komt eens ons voortbestaan in het gedrang. Dit lot lag al vervat in ons tuinieren; zoveel werd reeds gerooid, gewied, gesnoeid. Wat was er mis met welig laten tieren? Waartoe ons tegen alles aan bemoeid? We raken langzaam van de ernst doordrongen nu de natuur, in al haar kwetsbaarheid, waar zo nalatig mee is omgesprongen, als zand door onze groene vingers glijdt. Als straks het water stijgt tot onze lippen, de dijken breken door de Grote Vloed en elke ark hier stukslaat op de klippen, de mens de wereld vlug ontvluchten moet, bestormen wij de hemel als giganten, om, als symbool van onze eigenbaat, in onontgonnen grond een vlag te planten, belichamend dat onkruid niet vergaat. Voorgedragen tijdens de onthulling van het door kunstenaar Rob Sweere gemaakte en naar de naam Worpscape luisterende kunstwerk in het Worpplantsoen. LOOP DOOR NAAR DE LANGELAAN, GA LINKSAF DE LAAN OP, DAN RECHTSAF LANGS DE HAAG VAN DE CAMPING NAAR HET WATER. STOP BIJ HET BETONBLOK.